Hudba německé luterské církve
Hudba české a evropské reformace (2/3) Martin Luther. Wittenberg 1524 - Lipsko 1627. V pořadu zazní chorály německých luteránů, hudba Michaela Praetoria, Johanna Crügera, Samuela Scheidta, Johanna Waltera, Johanna Sebastiana Bacha a dalších autorů.
Připravil Petr Veber. Uvádí autor a Martina Kolajová.
Použitá hudba:
1:20 1) Martin Luther: Ein feste Burg
Zpívá komorní sbor Le Labyrinth, hraje instrumentální soubor Carpe Diem Genéve.
4:03 2) Michael Praetorius: Vom Himmel hoch
Zpívá chlapecký sbor a sbor věřících katedrály v Roskilde, hraje Gabrieli Consort and Players, řídí Paul McCreesh.
1:25 3) Johann Crüger: Ein feste Burg
Hraje Sbor a Bachův orchestr Evangelické akademie, řídí Ulrich Stötzel.
2:51 4) Georg Philipp Telemann: Ein feste Burg
Hraje Sbor a Bachův orchestr Evangelické akademie, řídí Ulrich Stötzel.
4:33 5) Georg Philipp Telemann: Nun kommt der Heiden Heiland
Sbor a Bachův orchestr Evangelické akademie, řídí Ulrich Stötzel.
2:08 6) Dietrich Buxtehude: Nun kommt der Heiden Heiland
Hraje Ulrich Stötzel (varhany)
3:25 7) Kaspar Othmayr, Johann Walter, Michael Praetorius: Nun bitten wir den Heiligen Geist
Zpívá Württembergischer Kammerchor, řídí Dieter Kurz.
2:26 8) Michael Praetorius, Hans Leo Hassler: Vom Himmel hoch
Zpívá sbor Heidelberger Kantorei, hraje Kammerorchestre an der Fridenskirche Heidelberg, řídí Erich Hübner.
4:18 9) Felix Mendelssohn-Bartholdy: Bei dir gilt nichts denn Gnad und Gunst
Zpívá Christoph Prégardien (tenor), Sbor a Bachův orchestr Evangelické akademie, řídí Ulrich Stötzel.
11:32 10) Johann Sebastian Bach: Kantáta č. 80 Ein feste Burg (tři úryvky)
Zpívají Gächinger Kantorei Stuttgart, Indiana University Chamber Singers a Frankfurter Kantorei, hraje Bach Collegium Stuttgart, řídí Helmuth Rilling.
Více z pořadu
E-shop Českého rozhlasu
Starosvětské příběhy lesníků z časů, kdy se na Šumavě ještě žilo podle staletých tradic.
Václav Žmolík, moderátor


Zmizelá osada
Dramatický příběh viny a trestu odehrávající se v hlubokých lesích nenávratně zmizelé staré Šumavy, několik let po ničivém polomu z roku 1870.